Is muziek immuun voor #metoo?

De ene industrie is de andere niet. Terwijl de getuigenissen over Harvey Weinstein Hollywood deden daveren, worden in de muziekindustrie gelijkaardige onthullingen onder de mat geveegd. Waarom komen mannen daar nog steeds weg met grensoverschrijdend gedrag?

Het is niet dat er in de Amerikaanse muziekindustrie een strengere zwijgcultuur heerst dan bij film. Zo berichtte de Amerikaanse journalist Jon Caramanica onlangs in een spraakmakend artikel op Buzzfeed over drie opkomende rapartiesten – XXXtentacion, Kodak Black, 6ix9ine – die een geschiedenis van geweld op vrouwen en een reeks andere misdrijven op hun kerfstok zouden hebben. Dat hun sombere, agressieve en ongefilterde rapmuziek dat geweld verheerlijkt, helpt niet. Maar ondanks veelvuldige aanklachten hebben de drie rappers een succesvol 2017 achter de rug, met lof, maar ook kritiek van muziekjournalisten en sociale media.

Een gelijkaardige trend is al jaren zichtbaar bij een oudere generatie vakmensen en artiesten. Neem de Amerikaanse r&b-ster R. Kelly. Al sinds de jaren 1990 komt hij regelmatig in opspraak vanwege grensoverschrijdend gedrag, waar ook minderjarige meisjes bij betrokken zijn. Zo trouwde de artiest in augustus 1994 in het geheim met wijlen Aaliyah, destijds een rijzende ster binnen de hiphopwereld. Op dat moment was de zangeres vijftien, maar op de huwelijksakte stond dat ze achttien was. Vier maanden later werd het huwelijk geannuleerd nadat haar familie het ontdekte.

De carrière van R. Kelly overleefde de veelvuldige rechtszaken en getuigenissen. Dat hij tot op heden zelf alle aantijgingen ontkent, blijkt voor Sony Music reden genoeg om de artiest al meer dan tien jaar onderdak te bieden. Nooit maakte het label een punt van de vele aantijgingen en alle schikkingen die de artiest doorheen de jaren betaalde om vrouwen te doen zwijgen. Ook bij het publiek geniet Kelly nog steeds een enorme populariteit. Alsof er niets aan de hand is.

Lees hier het volledige artikel