Kansen voor CRM in de cultuursector?

Veranderingen in de cultuursector

Voor cultuurbedrijven is de wereld afgelopen decennia behoorlijk veranderd. Als we de corona-epidemie even buiten beschouwing laten, zijn er meerdere trends aan te wijzen die een blijvende impact hebben op de sector. Ik licht er drie uit: digitalisering, een veranderend subsidieklimaat en diversiteit en inclusie.

1. Digitalisering

De voortschrijdende digitalisering van onze maatschappij heeft uiteraard ook invloed op de cultuursector. Digitalisering grijpt in op meerdere vlakken. Om te beginnen bij het creatie- en productieproces. Denk bijvoorbeeld aan 3D-ontwerpsoftware en 3D-printers waarmee je driedimensionale kunstwerken kunt maken. Maar ook nieuwe online distributiekanalen zijn ontstaan. Zoals muziekstreamingplatforms als Spotify en filmstreamingplatforms als Picl. Tenslotte hebben online marketing en social media de promotie van cultuur ingrijpend veranderd.

2. Subsidieklimaat

Het subsidieklimaat van de cultuursector in Nederland is in de loop van de tijd stevig aangepast. Hierbij is er meer nadruk komen te liggen op prestatiegerichte subsidies en eigen inkomsten. Subsidies worden in de regel toegekend op basis van de prestaties van een culturele instelling. Zoals het aantal bezoekers of de artistieke kwaliteit van een voorstelling. Dit betekent dus dat de instelling bij het aanvragen van de subsidie aannemelijk moet maken dat bepaalde prestaties ook geleverd gaan worden.

Vanzelfsprekend heeft deze verandering van het subsidieklimaat aanzienlijke gevolgen voor de hele cultuurketen. Van de ‘makers’ tot de instellingen (als musea, theaters en filmhuizen) die de culturele producten promoten en distribueren. Kortgezegd: de vrijblijvendheid is eraf. Er moet geleverd worden, op artistiek niveau én publieksbereik.

3. Diversiteit en inclusie

Een van de speerpunten in het cultuurbeleid van de Nederlandse overheid is het bewerkstelligen van diversiteit en inclusie. De Code Diversiteit & Inclusie (in 2019 opgesteld door brancheverenigingen in de culturele en creatieve sector) biedt een leidraad voor de opzet van een inclusief beleid. De code focust op de 4P’s van cultuurmakers en -aanbieders:

• programma
• partners
• personeel
• publiek

De gedachte hierbij is dat deze vier dimensies ook onderling verbonden zijn. Een inclusieve programmering leidt daarbij tot een divers publiek, is de redenering.

Lees hier verder