Zes vragen aan Bianca Vos

Deze week stelden we zes vragen aan Bianca Vos, coördinator kunst & cultuur bij o.a. ons kersverse lid Pop- en Cultuurhuis PX uit Volendam en Edam.

Wie ben je?
Ik ben Bianca Vos en ik werk als coördinator kunst & cultuur bij het Club- en Buurthuiswerk in de gemeente Edam-Volendam. Onder het CBW valt ook Pop-en cultuurhuis PX waarvoor ik ook programmeur ben. Omdat we een bijzondere organisatiestructuur hebben ben ik ook veel bezig met talentontwikkeling en deels verantwoordelijk voor de productie en pr & marketing. Naast de reguliere programmering ben ik de coördinator van een lokaal festival dat we jaarlijks organiseren en een kunstroute. In mijn vrije tijd ben ik vrijwillig programmeur en bestuurslid van het Singelfestival in Edam.

Wat was je eerste live concert?
Toen ik 8 was zag ik in het Vliegenbos in Amsterdam de Dolly Dots spelen op een soort van festivalletje maar mijn eerste ‘’echte’’ concert was Duran Duran in Ahoy in 1987. Ik was 11 en vond dat best spannend maar ook erg leuk.

Waar ben je in je werk het meeste trots op?
Ik ben het meest trots op hoe we zonder enige financiële steun ons podium hebben opgebouwd tot wat het nu is en op de talenten die we in de afgelopen jaren hebben zien uitgroeien naar acts van formaat. We zouden ons hele jaarprogrammering kunnen vullen met lokale bands en acts. En het zou nog van goede kwaliteit zijn ook. Ze doen hier niets half. Als podium proberen we de jonge talenten te ondersteunen en ook te prikkelen door programma’s neer te zetten waar ze iets van op kunnen steken en waardoor ze geïnspireerd raken eigen muziek te gaan maken.

Wat zou je geworden zijn als je geen programmeur was?
Ik wilde vroeger docent Engels worden maar nu zou ik het meer zoeken in wat rustiger werk. Het lijkt me geweldig om een huiskamercafé te runnen met eigen gemaakte taart en kleine kaart waar je boeken en vinyl kunt kopen en bijzondere producten van jonge makers. Waar mensen komen ‘hangen’’ maar ook werken en waar je een leuk maar kleinschalig programma kunt aanbieden met muziek, lezingen, film etc. Al klinkt dat ook niet echt rustig.. haha.

Wie is voor jou een voorbeeld in de popmuziek, en waarom
Dit klinkt vast heel erg ‘’cheesy’ maar dat is mijn man Frank Bond. Hij is songwriter, labelmanager, producer, organisator, projectleider Op Sleeptouw van NH Pop en regelneef rondom de band AlascA. Ik ken niemand die zo vol passie voor zijn idealen gaat. Sinds 2010 zit hij in de muziek en in de huidige industrie is dat geen makkelijke opgave. De band AlascA heeft altijd moeten vechten tegen het vooroordeel Volendam en toch zijn ze er altijd voor de volle 100% voor gegaan en hebben ze nooit toegegeven aan commerciëlere principes. Als labelmanager kiest hij ervoor om voor kwaliteitsacts te gaan en die te helpen zonder er zelf beter van te worden en afgelopen oktober heeft hij onder de naam Alain Fournier het aangedurfd om een solo songwriteralbum uit te brengen in alleen de fysieke wereld. Puur uit idealisme. Dat vind ik een voorbeeld. Idealisme is soms ver te zoeken binnen de industrie.

Guilty pleasures bestaan volgens ons niet. Maar, voor welke ‘onverwachte muziek’ mag je ’s nachts worden wakker gemaakt?
Nu we weer een kleine hebben van bijna 18 maanden wordt ik liever helemaal niet wakker gemaakt maar als ik dan toch wakker moet worden met een guilty pleasure dan graag met the Safety dance van Men without hats. Gelijk wakker en gelijk vrolijk.