Kees Lamers verlaat de VNPF per 1 december 2021

Per 1 december stopt Kees na 6 jaar als beleidsmedewerker bij de VNPF. Hij wordt Projectmanager Duurzaamheid bij MOJO Concerts. Kees wilde zichzelf voor de nieuwsbrief een klein aantal Grote Vragen stellen.

Kees, wat doe je nu!?
Ja, ik ga stoppen bij de VNPF want ik heb een nieuwe baan. Ik vind het best pittig want ik weet natuurlijk wat voor een geweldige baan en collega’s en talloze indirecte collega’s ik achterlaat. Echter, al een tijd merkte ik dat m’n leercurve wat begon te flattenen en dat voelde niet goed. 

Wat heb je dan zoal geleerd de afgelopen 6 jaar?
In ieder geval wat iemand een goed werkgever maakt. Dat heeft Berend me laten zien namelijk. Heel veel vertrouwen geven, zelf oplossingen laten bedenken, je medewerkers uit de wind houden, meteen ingrijpen als medewerkers er even doorheen zitten. Verder heb ik belachelijk veel nieuwe kennis kunnen opdoen. Ik was niet bekend met de sector en begon dus in veel situaties op nul. Ontelbaar veel mensen leren kennen ook. Niet alleen de medewerkers van VNPF-leden maar ook tijdens de honderden bijeenkomsten en overleggen die ik afging. Wat ik verder heb geleerd, is dat soms even afwachten en niets doen, beter is dan te snel willen zijn of m’n gelijk willen halen. Beter geworden om alsmaar vragen te blijven stellen om tot de kern van een probleem te komen. Goed in de gaten houden wat iemands positie en dus belang is. Kan nog wel even doorgaan…

Nee, doe maar niet.
OK.

Wat vond je het LEUKST?
Een van de leukste dingen vond ik om medewerkers van festivals of podia te vragen naar hoe het ermee ging. Dat was gewoon leuk! Geestdrift en liefde voor het vak spatte er vanaf. Naast dat het leuk was, heeft me dat ook erg geholpen om m’n werk goed te kunnen doen. Andere dingen: de borrels na afloop van onze congressen als het weer behoorlijk was gelukt om met z’n vieren (!!!!) een congres voor bijna 1.000 mensen te organiseren. Tweemaal Primavera (wauw). De etentjes met Renske, Arne en Berend op kosten van de vereniging (€€€). Dat er tijdens m’n allereerste ESNS voor m’n verjaardag werd gezongen in de VERA-rookruimte.

Wat vond je het minst leuk?
Dat er tijdens m’n allereerste ESNS voor m’n verjaardag werd gezongen in de VERA-rookruimte. Verschrikkelijke schaamte!

Waar denk je aan?
Nou, ik moet de hele tijd denken aan een nummer van de Grote Songschrijver Neil Diamond en hoe ik daar een vraag voor dit interview voor kon bedenken:

I'm lost between two shores
L.A.'s fine, but it ain't home
New York's home
But it ain't mine no more

Heel af en toe zet ik, in herinnering aan m’n moeder, nog weleens Hot August Night op van good old Neil. Dit tekstfragment vind ik mooi. Voor mij gaat het over geen vaste plek hebben, of geen vaste grond onder de voeten, geen thuis hebben en variaties daarop. Het gevoel dat ik doorgaans met die tekst associeer, heb ik nu ook. 

Heb je nog een advies aan de vereniging?
Nee, niet echt.

Wil je nog mensen in het bijzonder bedanken?
Ja, Renske, Arne en Berend, maar dat ga ik doen tijdens een etentje op kosten van de vereniging (€€€€€).

Is er een citaat dat je heel mooi vindt en dat slaat op live muziek en een beetje op vertrek/afscheid/weemoed (dat vinden de mensen leuk)?
"When you hear music, after it's over, it's gone, in the air. You can never capture it again."

Ben jij de nieuwe opvolger van Kees? Klik hier voor de vacature.