Zes vragen aan Emma Quilligan en Annemien Brugging

Onlangs berichtten wij per ongeluk dat Bevrijdingsfestival Overijssel een nieuwe directeur had. Een onhandige fout, want niets is minder waar! Emma Quilligan en Annemien Brugging zijn nog steeds de tweekoppige directie van Bevrijdingsfestival Overijssel. Hoog tijd om nader kennis met ze te maken door middel van onze wekelijkse zes vragen. 

Wie zijn jullie?
Wij zijn Annemien (36) en Emma (34) en sinds 2017 zijn wij de tweekoppige directie van Bevrijdingsfestival Overijssel in Zwolle, jaarlijks één van de grootste festivals op 5 mei met 120.000 tot 140.000 bezoekers. Dit jaar (5 mei 2020) zou de 30ste editie van ons mooie festival hebben plaatsgevonden.
In 2007 en 2008 zijn we allebei als stagiaire begonnen bij Niek van der Sprong Culturele Producties en na onze stage zijn wij in vaste dienst gekomen. Vanaf dat moment hebben we aan mooie projecten mogen meewerken, zoals de heropening van Museum de Fundatie in 2013, Koningsdag in 2016 en de Internationale Hanzedagen in 2017. Allebei hebben we een andere focus en expertise, dat maakte de kans om in 2017 het bedrijf over te nemen een logische stap en een fantastische uitdaging! Met veel plezier werken we samen met ons team van ZZP’ers, partners en leveranciers, onze collega’s van de andere Bevrijdingsfestivals en het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Naast Bevrijdingsfestival Overijssel werken wij als projectleider, zakelijk leider of uitvoerend producent voor andere festivals en culturele organisaties in deze regio.

Wat was je eerste live concert/festival?
Grappig genoeg zijn we allebei in 1998 voor het eerst zelf naar een concert geweest, toen kende we elkaar nog lang niet! Super cultureel verantwoord en lekkere guilty pleasure muziek, maar ja, wat wil je met jonge meiden 😉
Annemien: Mijn eerste echte concert was dat van de Backstreet Boys in ‘98. Een bijzondere ervaring met hordes gillende meisjes waarvan er veel onwel werden, kortom, complete hysterie. Daar kwam ik er al snel achter dat ik niet gemaakt ben om middenin de menigte te staan. Ik ben een stuk gelukkiger achter de schermen.
Emma: Voor mij was dat de Spice Girls in het (toen net geopende) Gelredome in 1998! Ik heb natuurlijk een speciale binding met babyspice, er kan niets tegenop als je naamgenoot bent. De vader van één van mijn vriendinnen bleef op de parkeerplaats wachten en wij mochten als 11 jarige meiden alleen naar binnen.

Waar ben je in je werk het meeste trots op?
Annemien: Ons team! Toen we in 2017 onze toenmalige werkgever en directeur van BFO, Niek van der Sprong, hebben overgenomen, zijn we met een leeg tekenblad begonnen met betrekking tot het samenstellen van ons team. We hebben onder andere een nieuwe programmeur (Erik Delobel) aangetrokken en tijdens onze eerste editie in 2018, kwam met 140.000 bezoekers, volop zon, een goede sfeer en een sterk (inhoudelijk) programma, alles samen!
Emma: Op de overname van het bedrijf. Wij kregen zoveel reacties van ‘wat stoer’ en ‘wat een grote verantwoordelijkheid’. Zo voelde het ook wel, maar aan de andere kant wat het ook heel vertrouwd en een fijn gevoel dat ik zeker wist dat wij dit met z’n tweeën aan konden. Dat heeft tot nu toe heel goed uitgepakt, ondanks de huidige crisis. Ik ben heel blij met de samenwerking en vriendschap die Annemien en ik hebben, dat voelt heel speciaal omdat het zo goed werkt.

Wat zou je geworden zijn als je dit werk niet had gedaan?
Annemien: De vrijetijdssector heeft mij altijd getrokken, of dat in een theater, de festivalwereld of toerisme is, maakt voor mij niet zoveel uit. Het creëren van een bijzondere ervaring staat voor mij voorop. 
Emma: Accountant! Ik twijfelde tussen de studie accountancy en theaterwetenschappen, heb voor de laatste gekozen. Ik vind de combinatie tussen de artistiek inhoudelijke culturele sector en de zakelijke/financiële kant daarvan heel interessant en ben blij dat ik daar ook steeds weer aan kan bijdragen met mijn werk

Wat hebben jullie geleerd van het afgelopen COVID-19-halfjaar?
Samen met ons team hebben we in het begin van de crisis de annulering van Bevrijdingsfestival Overijssel goed en snel weten te managen. We hebben toen ondervonden dat een projectorganisatie ook heel goed als ‘crisisorganisatie’ kan werken. Na de eerste golf hebben we geleerd dat we ons vrij snel en makkelijk konden aanpassen aan de nieuwe regels, want in de evenementensector ben je altijd aan het puzzelen met regels en richtlijnen. Wat kan er wel en wat kan er niet. Nu we in de gedeeltelijk lockdown zitten, merken we dat het goed is om vooruit te kijken, maar (nog) niet te veel omdat het iedere week weer anders kan zijn. Plannen die schaalbaar zijn, zijn voor nu de uitkomst, zodra de evenementen niet meer verboden zijn.

Guilty pleasures bestaan volgens ons niet. Maar, voor welke ‘onverwachte muziek’ mag je ’s nachts worden wakker gemaakt? 
Annemien: Mij mag je vooral laten liggen, met een kleine erbij is mijn slaap heilig. Ik heb wel veel verschillende singles waar ik goede herinneringen aan heb, zoals Jump Around van House of Pain, Groove is in the Heart van Deee-Lite, maar ook fijne meezingers zoals Toen ik je Zag van Hero of Onderweg van Abel. Spaanstalige Fiësta doet het hier ook altijd goed in huis. 
Emma: Stiekem vind ik Nederlandstalige muziek heel leuk, Marco Borsato en Guus Meeuwis bijvoorbeeld. Ik moet alleen Annemien nog overtuigen hiervan, zodat we op kantoor af en toe lekker mee kunnen blèren met ‘de meeste droooomen zijn bedrog’.

Benieuwd naar de antwoorden van anderen op de zes vragen? Je vindt ze hier.