Zes vragen aan Kim Bloem

Kim Bloem van Mojo geeft in de laatste nieuwsbrief voor de zomerstop antwoord op onze zes vragen. Lees over haar bezoeken als kind aan de fonotheek, haar eerste live concert, voor welke muziek je haar midden in de nacht mag wakker maken en nog veel meer.

Wie ben je?
Kim Bloem. Ik ben geboren in Zeist, en kwam met mijn vader al van jongs af aan in de lokale fonotheek, waarvan ik bij uitzondering lid mocht worden vanaf mijn 12e. De TDK collectie groeide daardoor snel, en zo kwam ik al op jonge leeftijd in contact met muziek in alle genres. Nu doen we dat natuurlijk met Spotify en andere streamingdiensten. 

Na mijn studie schoolmuziek aan het Conservatorium van Utrecht kwam ik terecht bij de HKU voor een studie Kunst- en Mediamanagement en in 2001 stond er een stage op het programma. Zo kwam ik bij MOJO terecht, bij de afdeling programmering van het North Sea Jazz festival en mocht ik na de zomer blijven om meer jazz te boeken in clubs en theaters. Van daaruit heb ik mijn roster (lijstje artiesten waar ik mee werk) uitgebreid, een netwerk opgebouwd van internationale agenten, en ben ik ondertussen de promoter van kleine en grote shows, van nieuw talent in de kleine zalen tot Phil Collins in de Goffert en Beyoncé in de JC ArenA. 

Wat was je eerste live concert / festival? 
Mijn eerste stadionconcert was Prince in De Kuip in 1990, ik was en ben megafan, waarbij halverwege de show het zó hard regende dat de show gestopt moest worden. Jaren later begreep ik dat onze huidige directeur John Mulder daar op dat moment was, en die call heeft moeten maken. Ik had een wegwerpcamera in een pakje chocomel verstopt en was niet gesnapt, dus helemaal blij bracht ik het rolletje weg om te ontwikkelen. Helaas, alles was mislukt. 

Waar ben je in je werk het meeste trots op?
Er zijn veel hoogtepunten in mijn werk waar ik trots op ben of een kick van krijg. Eigenlijk is dat als alles klopt, van begin tot eind, dus het bespreken van de plannen met/van een artiest, tot de show waarbij alle fans uit hun dak gaan van het zien van de band en het collectief emotioneel ervaren van de muziek. Daar ben ik dan een klein schakeltje in, en kan ik echt blij van worden. Over een langere periode is het natuurlijk kicken als een artiest van bovenzaal Paradiso zich tot een uitverkochte Ziggo Dome ontwikkelt. Daar ben ik dan een klein schakeltje in. Ook ben ik wel trots als een artiest of een crewlid binnenkomt op de dag van de show, en zegt: “pff, wat heerlijk dat we vandaag bij jullie een show doen, hier is het altijd zo relaxed en alles zo goed geregeld”, we hebben met al onze collega’s een waanzinnig team. 

En stiekem, ben ik er ook heel trots op dat na jaren van afwezigheid ik mijn grote idool mocht boeken in de GelreDome in Arnhem. De agent van Prince meldde zich en het ging om een concert 2 weken later. 33.000 kaarten dus verkopen in een hele korte tijd, en het lukte! 

Wat zou je geworden zijn als je dit werk niet had gedaan? 
Waarschijnlijk zou ik muziekdocent op een middelbare school zijn geworden, gezien m’n afgeronde studie, maar ik kan me dat eigenlijk nauwelijks meer voorstellen, dus waarschijnlijk wel ergens anders in de muziekwereld. Vroeger wilde ik altijd medicijnen studeren, maar toen ik zakte voor mn VWO examen ging ik maar naar het HBO. Nooit gedacht om van muziek mijn werk te maken tot die tijd. 

Wat heb je geleerd van de afgelopen COVID-19 tijd? 
Zakelijk heb ik gezien dat in onze business de afgelopen 15 maanden veel partijen de handen ineen hebben geslagen om samen tot oplossingen te komen, en onze wereld goed te vertegenwoordigen. Ook in online panels nationaal en internationaal zag je verbroedering en begrip voor ieders situatie, en in de soms harde zakelijke wereld kwam ook de humane kant naar boven. Mensen waren echt bezig met hoe het met elkaar ging waarin lange tijd er geen uitzicht op een lichtpuntje was. Ondanks de rottijd die iedereen heeft doorgemaakt, zie je zo mooi dat mensen veerkrachtig zijn, en ik hoop dat men dit gevoel kan vasthouden.

Guilty pleasures bestaan volgens ons niet. Maar, voor welke ‘onverwachte muziek’ mag je ’s nachts worden wakker gemaakt?
Inderdaad die bestaan echt niet. Muziek hangt samen met het moment, hoe je je voelt, en als iets eigenlijk heel slecht is, dan komt humor om de hoek kijken. Zonder een waardeoordeel eraan te hangen hou ik ervan om met Whitney Houston of Mariah Carey mee te galmen, is dansen op Bronski Beat supergrappig, en karaoken op een duet van Barbra Streisand en Barry Gibb of Kris Kristofferson heerlijk!

Meer antwoorden op onze zes vragen lezen? Dat kan hier.